Προπόνηση σε μη σταθερές επιφάνειες

Η προπόνηση σε μη σταθερές επιφάνειες έχει γίνει πολύ δημοφιλής τα τελευταία χρονιά στους αθλητές επαγγελματίες και μη..

Η θεωρία πίσω από την μέθοδο αυτή είναι ότι η προπόνηση σε ασταθείς επιφάνειες, όπως η μπάλα Βosu ή μπάλα Swiss, ενεργοποιεί εξισορροπιστικούς μύες έτσι ώστε να γίνει η κίνηση της άσκησης το οποίο απαιτεί επιπλέον ενεργοποίηση των μυών.

Ωστόσο πολύ λίγες μελέτες υποστηρίζουν αυτή την θεωρία για την προπόνηση σε μη σταθερές επιφάνειες.

Μια τελευταία μελέτη νορβηγικού πανεπιστημίου μέτρησε την ενεργοποίηση των μυών του επάνω μέρους του σώματος κατά την διάρκεια 6 επαναλήψεων μεγίστης έντασης πιέσεων πάγκου σε σταθερή επιφάνεια και σε ασταθή. Η ενεργοποίηση των μυών όταν η άσκηση έγινε σε ασταθή επιφάνεια, μετρώντας την με ηλεκτρομυογράφο, ήταν χαμηλότερη για κάθε μυική ομάδα.

Πράγματι η ενεργοποίηση του ορθού κοιλιακού ήταν περισσότερο από 30% χαμηλότερη όταν η προπόνηση γινόταν σε μπάλα Swiss ή μπάλα Bosu από ότι σε σταθερή επιφάνεια. Συμπερασματικά λοιπόν η προπόνηση σε ασταθείς επιφάνειες είναι λιγότερη αποτελεσματική από την ενδυνάμωση με βάρη και παραδοσιακές μεθόδους προπόνησης, κυρίως μυϊκές ομάδες η σε εξισοροπιστικές μυϊκές ομάδες.

Σαν συμπλήρωμα όμως σε προγράμματα προπόνησης με κλασικές μεθόδους ή στα πρώτα στάδια μετά από την αποκατάσταση κάποιας αθλητικής κάκωσης ή μετά από επεμβάσεις βρίσκω ότι έχουν υψηλή αποτελεσματικότητα!